De zinnen kunnen soms doorlopen wanneer je ze op een mobiel apparaat bekijkt. Vergeet ze dan vooral niet mee te slepen.
Zo zo, prima, welletjes en diverse andere symptomen
Jaja, voorbarige conclusies van tevredenheid
Och wat loop je toch
Jaja, zadelpijn van de lange rit
Nee, ik ben niet in m’n reet genaaid
Ik zie wouten met een gerust hart passeren,
en ik kan nu zonder gene masturberen
Ik las laatst iets waarvan ik dacht ‘oh’
en fietste toen weer door naar Venlo
Ik hoef verdomd weinig te doen
dus drink ik thee en beweeg ik loom
stilaan starend naar de stijgende stoom,
besef ik dan:
Dat stoom thee is, die ik niet meer drinken kan
Vrijheid Ik ben meesterlijk, of, althans, dat is wat uit het meeste blijkt en zoals bij iedere meester worden ook uiteindelijk mijn pupillen groot ik verlies ze uit het oog straks is alles zwart strak ben ik na een kwart van de pil die ik van Dorus kreeg op de dixie van dat festival daar achter ergens in tijd Het leven is bestaan en dan vergaan blijven lopen en kijken hoe ver je kan gaan Want pas tijdens het stilstaan, voel je de tijd voorbijgaan En dan snap je het: we moeten dansen dus ik haal nog een kwartje uit m’n sok en schrok ‘m op En ik voel me vrij, want vrijheid is vrijuit vrijen met vrij lelijke vrouwen Zonder verwijten Zonder dat iemand daar dan weer over gaat zeiken Want m’n hoofd zit al vol met gezeur En als m’n mond er van overstroomd Dan ga ik naar de plee Om naar m’n eigen gezeik te luisteren Vrijheid... Je kunt er de sloot mee dempen Maar dat is het dan ook
De deconstructie van de precoïtale handelingen: Liedje Rietje Grietje, nochtans Margrietje Liedje Tietje
Bestialiteit We bezweren het bevoelen van kinderen en ook sex met dieren moeten we verhinderen als logische gevolgtrekking zitten we derhalve ook niet aan de kalven
Straatmadelief Des kroons parel is de bloem die vanuit de voegen van de straat vreugde schenkt aan de welgevallige voorbijganger. Omlijst door het parlemoer van loomdrijvende olievlekken en de schittering van duizend ongeslepen glaskristallen. Daar staat ze fier; gedecoreerd door de slijk van wat gij zijt, dat gedrapeerd om haar fluwelen heerlijkheid hangt in de kleur van de onschuld die niet behouden kan blijven Maar het licht van haar gouden hart doorschijnt haar witte aureool en wanneer het dooft voert ze het gedierte en heb ik al die maden lief
Zee
Haar golvende krullen waaien in de wind
en aan m’n voeten voel ik haar vurige branding.
Zachtjes fluistert ze de viezigheid waar ze vol mee zit.
En als wat ze zegt ruis wordt,
vermengt het zich met haar ziltige lucht.
Dan kom ik nader.
Waneer ik haar zachtjes aanraak,
ontwaart haar natte massa zich aan mij.
Ze is geil. En ik ben dat ook.
Zwembadvloer Een depressieve Mondriaan loopt over de vloer van het openbare zwembad Hij is naakt en ik waardeer de Stijl Hij strekt zich uit, onder de kleedkamer muurtjes Hij wordt zo nat van al die jonge meisjes, die hem minachtend achterlaten. Ze vinden hem koud en vies. Oh hoe graag had hij gewild dat ze ‘m droog zouden trekken.
Pixels Pixels met drie potentiële kleuren Weten me op te beuren Wanneer ze coöpereren Om jouw beeltenis te representeren Maar na 40 minuten verdwijnt je presentie want dat verloopt mijn licentie
De Treinreis Het OV is kut de temperatuur is kut het uitzicht is kut de lucht is kut het leven is kut de wereld is kut de overheid is kut de economie is kut en tussen de benen van de ene meisje, drie rijen verder op met dat paarse truitje? ook kut
‘Goh, dat is wel diep, dat raakt me wel’ Wanneer je leven eigenlijk wel prima verloopt En Hij vanuit de hemel dan toch regen piano’s aambeelden en een kuubse zak grofvuil naar beneden flikkert Wil dat dan zeggen dat hij je mist?
(Naar aanleiding van de 70-jarige bevrijding van Indonesië)
De Ruwe Japanner
Hij beft en rijdt ons
oh vredesschikking
bevrijd ons
van de verschrikking
der uwe Japanner
Leonard pedaleerde
onderwijl hij zich reminisceerde
dat liefde hetgeen was dat hij bliefde
doch ook het geen hem ontriefde
Cocaïne in de nacht
De kloppingen van m’n hart
in formule gebracht
Stress, doorgaans zacht
groeit exponentieel
door de witte macht
Ik wil een blik bier, maar Rick wilt dat ik zijn vinger ruik.
Ik wil z’n vinger niet in m’n neus, laat staan haar geur.
Ik lust wel een biertje.
Anton Kortzichdt
staarde onder een toren’s licht
en
af
en
toe
zag hij een beetje zee
Anton is een lasser en denkt vaak aan de avonden, want daar zijn mensen. Als hij hen leest, drinkt hij graag bier.
Anton last en denkt aan de avond. Na de avond last hij. Na vier hoeken is hij rondt.
Het gros van de mensen
en de dode dieren
lijken
te grossieren
tussen de pieren
De boer met grote voeten
hoopte tijdens het ploegen
een vrouw te ontmoeten
een vrouw met dikke tieten
Schitterend, als haar eerste meisjes lach
die ze jou schenkt
Zoals het het eerste zonlicht de nieuwe dag
van schoonheid doordrenkt
Mijn kus is een steen klagend en traag en erg snijd ik dwars door je been recht in je merg De steen is lei een zachte, scherpe rand waarmee ik snij de lippen van zij Want de dood is nabij Maar voor niemand zo nabij Als jij